Pastelkleurige hofhuizen en paleizen langs de kleine hoofdstraat in de vijfduizend jaar oude stad Tokaj, zwaluwennesten houden zich vast aan het barokke stadhuis en de rode brievenbussen met de gouden posthoorn doen denken aan het kuk-tijdperk..

Wijnkelders, winkels en guesthouses wachten op gasten die hier aan het eind van de Europese Unie nog steeds schaars zijn..

In het midden van het dorp staat een fontein met een Bacchus-sculptuur op een vat, een druif en een wijnbeker in zijn handen en uiteraard vergeet de wereld..

Direct achter de goddelijke dronkaard dalen we af naar de oude kelder van de Räköczi-wijngaard - vierentwintig gangen waarin Aszü en Szamorodni rijpen in eiken vaten en mystieke rust..

Deze ondergrondse wereld bestaat al sinds de vijftiende eeuw en de grote zaal werd 30 meter lang, tien meter breed en vijf hoog uit vulkanisch gesteente gegraven.. Een majestueuze plaats, 1526 getuige van de verkiezing van de Hongaarse koning Janos Szapolyai..

Schuin tegenover het hoofdplein, het is in het museum.. Het mooie gebouw behoorde eens toe aan een Griekse koopman, een van de velen, die, door de Turken ingenomen, daar een nieuw huis vond.. Het is, zoals altijd, gewijd aan wijn, die altijd het volk van de Bodrog heeft gevoed, die de dorst van keizers heeft gelest en die zelfs het Hongaarse volkslied uitbundig heeft geprezen: Tokaji.


~hwemmert~hwemmert~, 2014-11-12